निमित्त नवीन PPO चे

निमित्त नवीन PPO चे 

काल परवा नवीन PPO ची उलट सुलट चर्चा आणि गमती वाचल्यावर मला २००९-१० च्या आसपास मी सेनापती बापट रोड शाखेत UT म्हणून कार्यरत असतांनाचा एक मजेशीर किस्सा आठवला ! तो सोमवार होता, Branch ला पोहोचून मी ९.४५ ला मस्टरवर सही करत होतो अन् Accountant श्री राममूर्ती माझ्याजवळ आले आणि मला म्हणाले

 

"भूरेजी, कँशमे बैठनेसे पहले आप उपर साहबसे मिल लेना, आपको उन्होने याद किया है"

 

ती Branch दुमजली आहे. Chief Manager ची केबिन व Advances Dept वरच्या मजल्यावर होते. मी मस्टरवर सही करून लगेच वर गेलो. साहेबांनी समोर इमेलचा प्रिंट ठेवला. मी कागद हातात घेऊन वाचला. रिजनल ऑफिसने शनिवारी दुपारी २.३० वा मेल पाठवून सांगितले होते कि कोणत्याही परिस्थितीत (without any excuse असा शब्द होता) सोमवारी BCC Br ला जाऊन आपल्या रिजनची Gold Coins collect करायची. झोनमधील सगळ्या रिजन्सला जे दिवस वाटून दिले होते त्यात पुणे रिजनला सोमवार दिला होता.

 

मी वाचून झाल्यावर साहेबांकडे नजर टाकली.

 

साहेब - "भुरेजी, आपको जाना है इस कामके लिए"

 

मी - "ओके, नो प्रॉब्लेम ! सर, लेकीन मुझे कुछ अरेंजमेंट करनेकेलिए आधा घंटा चाहिए उसके बाद मै निकल जाऊंगा"

 

साहेब - " Take your own time. Security van will be arriving by 10.30"

 

बायकोला फोन केला व कल्पना दिली कि आज घरी यायला उशीर होईल. युनियनचे २-३ फोन करायचे होते ते केले आणि Security van ची वाट पहात केबिनमध्ये साहेबांसमोर बसलो होतो.

 

मी – “ सर, एक बात पुछू ? आपने मुझेही क्यो इस कामके लिये चुना ? आजकल कँशमे बहोत ज्यादा workload है. अगर UT नही रहा तो customer services बहोत ज्यादा affect होती है.” माझा थेट customers शी रोज संबंध येत असल्यामुळे आपल काम सोडून दुसऱ्या कामासाठी तात्पुरते बाहेर जातांना आपल्या department च कस होईल ही काळजी डोक्यात असतेच ना ?

 

साहेब – “भुरेजी, यह एक जिम्मेदारीवाला काम है, इसमे Risk भी involve है. और आपसे बेहतर इसे कोई नही संभल सकता. दुसरी बात आपको काम सौपनेके बाद मुझे किसीभी बातकी चिंता नही रहती.” वगैरे ... अपेक्षित उत्तर कानावर पडले.

 

Executive मंडळींच एक बर असत. जबाबदारीचे काम पार पाडायला काही चांगली मंडळी हाताखाली असली कि ते निर्धास्त होत असतात. युनियनच्या कामासाठी, meetings साठी अनेकद RO, ZO जाण होत असे. चहुकडे नजर टाकली कि हमखास याची प्रचिती यायची. 

 

इतक्यात Security van आल्याची Armed Guard ने सूचना दिली. मी माझी धोपटी उचलली व निघालो. साहेबही माझ्याबरोबर Security van पर्यंत सोडायला आले. Gold Coin ही मोठी जोखीम होती त्यामुळे मी Security van check केली. लक्षात आल कि van च्या आत असलेल greel door चे lock defective होते, म्हणजे ते operate होतच नव्हते.

 

साहेब शेजारीच उभे होते त्यामुळे मी त्यांच्या निदर्शनाला ही बाब आणून देत म्हटले कि

 

“सर, यह Security van ही insecured है. हमे इसे बदलना पडेगा और दुसरी Security van बुलानी होगी.”

 

साहेबांनी त्वरित रिजनल ओफिसला फोन लावला व security officer शी बोलणे करून दुसरी van  arrange करण्याबाबद सांगितले. Van जाणार, दुसरी येणार आणि traffic यात किती वेळ जाईल याचा विचार केला. साहेबांना म्हटले कि

 

"सर, मै इस van के साथही निकलता हू. दुसरी van मिलनेपर वहीसे सीधा मुंबईकेलिए निकल पडेंगे. फिरसे branch मे आनेका समय बचेगा और हम BCC समयपर पहुचेंगे."

 

साहेबांनी मंद स्मित करत मान डोलावली. हे असले निर्णय न सांगता घेण्याच्या माझ्या सवयीला दिलेली दाद त्या मंद स्मितात दडलेली असावी. 

 

स्टेट बँक कँप शाखा व ट्रेझरी ऑफिस या मधील भागात असलेल्या मोकळ्या प्रांगणात अनेक vans उभ्या होत्या.  गाडीचा driver व armed guard १० मिनिटात आले व म्हणाले "साहेब, van मिळाली आहे, चेक करुन घ्या" Van एकदम चकाचक होती. आम्ही थेट मुंबईच्या दिशेने निघाल्याचे साहेबांना मोबाईलवर कळवले.

 

साधारण २.३० वाजता आम्ही BCC branch ला पोहोचलो. Branch मधे चौकशी करुन संबंधित Sr Manager च्या टेबलला पोहोचलो. त्यांचा lunch time झाला होता. जुने दिवस आठवले .. आपला नंबर यावा आणि खिडकीच्या आतून "तिकीट संपली"चा आवाज आणि पाठोपाठ हाऊसफुल्ल असा बोर्ड पुढे येत खिडकी बंद ! चिडून तरी काय करणार त्यामुळे मनातल्या मनात हसू आले. 

 

भूक लागली होती. साहेब येईपर्यंत पटकन् डबा खाऊन घ्यावा का ? असा मनात आलेला विचार झटकला. साहेब आल्या आल्या आपला नंबर लागावा म्हणून बसून रहायच ठरवल. दरम्यान reached BCC असा text message आमच्या साहेबांना केला. फार तिष्ठत नाही बसावे लागले. 

 

ते Sr Manager आले आणि खुर्चीत बसत त्यांनी माझ्याकडे पाहिल. त्यांच्या चेहऱ्यावर मंद स्मित झळकल्याने मलाही बर वाटल. माझ्या branch ने मला दिलेल deputation चे लेटर त्यांच्यापुढे सरकवत मी माझी ओळख करुन दिली. 

 

"क्या लोगे, चाय ? कॉफी ?" असा प्रश्न माझे पत्र वाचता वाचता त्यांनी विचारला. मी हसत म्हटले "सर, चाय कॉफी मै कुछ नही लेता हू बस gold लेने आया हू वोही दे दो!" विनोद केल्याच्या थाटात मी हसलो.

 

साहेब - " अरे यार, किस पागलने बोला आपको gold coin आया है ? " या वाक्याच्या झटक्याने माझा विनोद क्षणभंगूर ठरला होता. मी त्यांना म्हणालो “सर, Chief Manager साहबने letter देकर भेजा है. और मेरी branch को RO से mail आया है.” असे म्हणत मी त्या mail ची झेरोक्स त्यांच्यासमोर ठेवली. त्यांनी ती mail वाचली. आणि थोडे ओशाळल्यासारखे हसले. या हसण्यात त्यांनी पागल शब्द वापरून केलेला प्रश्न त्यांना आठवला असावा असे मला उगाच वाटून गेले.

 

“Mr Bhure, we will inform you once we receive it. हमेही नही मिला तो हम कहासे देंगे ?” त्यानी असे म्हणताच मी उठलो व मला branch ने दिलेल्या deputation च्या पत्रावरच त्यानी remark लिहावा व सही शिका द्यावा अशी मी त्यांना विनंती केली. हो, उगाच उद्या कोणी म्हणायला नको कि तुम्ही BCC ला गेलाच नव्हता. मी केलेल्या विनंतीचा रोख त्यांच्या लक्षात आला असावा.

 

“MR Bhure reported this branch @2.30 pm. At present no gold coins are in stock. We will inform you as & when we receive it”

 

खाली सही व branch चा stamp होता. त्यांना मी वेळही टाकण्याचे विनंती केली. पत्र खिशात ठेवले व मी बाहेर पडलो. Security van च्या दिशेने चालत असतांना फोनवर आमच्या साहेबांच्या कानावर सगळ्या घटना घातल्या. Security van मध्ये बसून डबा खाल्ला व परतीच्या प्रवासाला निघालो. संध्याकाळी ७.३० ला branch च्या दारात पोहोचलो. साहेब वाट बघत होते. त्यांना मग त्या Sr Manager ने विचारलेला प्रश्नाची गंमत सांगितली. त्यावर हसून ते म्हणाले

 

“यार, या तो मै पागल हु या RO ! हमनेही आपको भेजा था. घरी आल्यावर बायकोने विचारले “काय काय झाल ?” मी हसून सगळा किस्सा कथन केला व म्हणालो “आज डबा खायला मुंबईला गेलो होतो, तेही बँकेच्या खर्चाने !”

 

HO म्हणते PPO पाठवले आहेत, branches मधून collect करा. branches म्हणतात RO ला विचारा आणि RO म्हणते आमच्याकडेच अजून आले नाहीत. या खो खो वरून जुना किस्सा ठवला तो share केला.

 

बिंदुमाधव भुरे

bnbhure@rediffmail.com

8698749990/9423007761